De stenen oliemolen van Jan Doude op de Begijnenvest die eerder ook al ter sprake kwam moest verdwijnen voor de heraanleg van de Begijnenvest ter gelegenheid van de bouw van het instituut voor de ongeneeslijk zieke vrouwen en kinderen.
Jan Doude kreeg rond 1797 de toelating van de stad om op het aarden bastion ten westen van de Poertoren (C964) een stenen oliemolen op te richten (C8/79, C967). Doude kwam trouwens uit Duinkerke. Hij bouwde meteen ook een bijgebouw dat later tot woonst wordt uitgebreid (C966, ook C8/79). De blekers in de buurt waren niet opgetogen met de de komst van de molen van Jan Doude, omdat die de grachten zou vervuilen door het stof en zout. Jan was eigenaar van de molen, de stad was eigenaar van de grond. In 1814 trok hij zich terug uit het bedrijf en stierf in 1828. Na Doude werd de familie Frederik Louwagie eigenaar. Dan werd de molen ook de Kapiteinsmolen genoemd. Louis Louwagie bekwam in 1844 de erfpacht. Ze verkochten de molen aan Vanden Broucke in 1871, die olieslager was in Ingelmunster. In 1871 werd de molen verkocht aan de stad Brugge die de molen dan liet afbreken in 1878.
De eerste molenaar (geen eigenaar) die in de bevolkingsregisters rond 1775 vermeld stond in het huis C8/79 was Jan De Vloo als "meunier', molenaar. Rond 1840 kwam de familie Pieter Hallaert (°1775 +1847) er wonen en werken. Pieter trouwde met Marie Van de voorde (°1782). Hij stond bekend als olieslager (huillier). Wanneer Pieter stierf in 1847 nam zijn zoon Franciscus als olieslager de werkzaamheden op de molen over. Franciscus (°1812) trouwde met Jeanne De Meyer (°1815). Hij werd opgevolgd in 1866 door Adolph Verriest (°1838). Adolph trouwde met de dochter Marie (°1835) van Franciscus Hallaert. Marie stierf echter in 1872. De familie verliet dan de molen rond 1872. Hij hertrouwde met Marie Gotemans in 1875.
We zijn daarmee in de periode beland waarbij het BBG het zuidelijk gebied van het Begijnhof liet ophogen en nivelleren en waarbij de stad ook terzelfdertijd de Begijnenvest wilde herinrichten met een boulevard en park. Niettegenstaande die nieuwe bestemming ging de familie Pierre Nyssens (°1831, molenaar) toch in 1872 de uitdaging aan om het molenbedrijf verder te zetten. Hij trouwde met Sophie Dujardin (°1837). In 1880 werd hij echter onteigend en het molenhuis werd in 1881 afgebroken. Op de plaats waar vroeger de molen stond staat nu het monument van beeldhouwer Hendrik Pickery
De werken aan het Gasthuis vatten aan in 1886 en in 1892 werd dit met de naam Sint-Antonius door bisschop Faict ingewijd. In 1935 werd het Gasthuis ingepalmd door het Sint-Janshospitaal om er een kliniek met chirurgische afdeling onder leiding van dr. Joseph Sebrechts in te richten met de naam Minnewaterkliniek.
Vorige pagina --- Volgende pagina
Klik hier voor de overige pagina's:
