Deze webpagina is nauw verbonden met de webpagina's van de linnen en lakenblekers Bekemans, Banckaert, Saison, en Van Vyve, door wiens pachtgebied de verbindingsweg zou aangelegd worden. Zij verloren onder andere daardoor hun pacht en aan hun ambacht kwam een einde. De grond was ten tijde van de aanleg van de verbindingsweg eigendom van het Begijnhof (eigenlijk van de Commissie van de Openbare Onderstand, later de O.C.M.W.). De bewogen geschiedenis van die blekers is te vinden op volgende pagina's.
De verbindingsweg is niet los te denken van de persoon van prof. dr. Jozef Sebrechts (1885-1948). Hij studeerde af in 1908 in Leuven met grote onderscheiding als doctor in de geneeskunde en chirurgie. Ondertussen had de chirurgie door de ontwikkeling van anesthesie en de asepsis zich kunnen ontwikkelen tot een gewaardeerde discipline in de geneeskunde. In 1892 werd de Société Belge des Chirurgiens opgericht waardoor de chirurgie zich definitief ontdeed van de middeleeuwse perceptie.
Dr. Sebrechts vestigde zich in 1909 in Brugge in de Mallebergstraat. In 1910 werd hij benoemd in de Sint-Jozefkliniek dat in hetzelfde jaar in gebruik genomen werd. in 1912 werd hij ook benoemd als adjunct chirurg in het Sint-Janshospitaal. In 1917 werd hij er diensthoofd van de chirurgie om in 1932 hoofdgeneesheer te worden. In het Sint-Janshospitaal werd een postuniverstair centrum ingericht onder zijn leiding.
In 1929 ondernam hij een reis naar de USA voor het eerste internationaal congres van de hospitalen. Daar deed hij de inspiratie op om de afdeling in het Sint-Jan Hospitaal continu verder te moderniseren en uit te breiden volgens zijn plannen. Hij werd een internationaal beroemde chirurg, die gedurende het interbellum de chirurgie in België domineerde. Hij verbeterde de technieken i.v.m. ruggemerg-verdoving en met open operaties in de buikholten, darmen en borstkas met grote aandacht voor verfijnde hygiëne. Zijn school in het Sint-Janshospitaal werd de bakermat van toekomstige bekwame chirurgen.
De chirurgie breidde zich zodanig uit dat bijkomende ruimte nodig was. Maar in de crisisjaren na 1930 werd wegens de besparingen een nieuwbouw niet toegestaan. Daarom werd het bestaande gasthuis Sint-Antonius in de Gasthuisstraat gekozen als alternatief. Het lag aan het Minnewater op een boogscheut van het Sint-Janshospitaal. Dr. Sebrechts eiste wel een snelle en directe verbinding met het Sint-Janshospitaal. Daarmee lag dr. Sebrechts aan de grondslag van de verbindingsweg die we hier bespreken.
In 1934 maakte hij samen met ir. A. Seys een gedetailleerde studie van een hypermoderne chirurgische afdeling naar de normen van die tijd. Omwille van de oorlogsomstandigheden kon de afdeling pas in 1947 volledig in gebruik genomen worden. Het Sint- Antoniusinstituut werd voortaan de Minnewaterkliniek genoemd.
Klik hier voor de overige pagina's:
