Onder erfgoedbewaking verstaan wij het waakzaam zijn voor initiatieven die het onroerend erfgoed in gevaar brengen. Dat onroerend erfgoed zijn niet alleen gebouwen of delen ervan die ons door vorige generaties zijn overgeleverd, maar ook het straatbeeld en het stadslandschap, inclusief groen en ook de veiligheid en leefklimaat.
De stad is een dynamisch gegeven en er worden voortdurend initiatieven genomen om de stad aan te passen aan de hedendaagse noden. Dat juichen wij toe, maar die aanpassingen mogen niet gaan ten koste van de eigenheid van de stad.
De eigenheid van de binnenstad Brugge bestaat uit een karakteristiek stadsweefsel dat representatief is voor Vlaanderen en zelfs op wereldvlak. Dit stadsweefsel wordt gekenmerkt door een stratenbeeld en architectuur dat door de eeuwen heen is ontstaan, geëvolueerd en telkens overgeleverd. De generaties voor ons hebben hun sociaal, economisch, industrieel, politiek en religieus leven daarin uitgedrukt. Dit is uniek en is de basis van wat de ziel van Brugge genoemd wordt. Dit is wat bewoners en bezoekers van Brugge als bijzonder ervaren.
Het bovenstaande impliceert ook dat er eigentijdse stempels gedrukt worden op het stadsweefsel, want die worden op hun beurt erfgoed. Maar het een mag het ander niet storen, mag het bestaande stadsweefsel niet kapotbreken, en moet dus ingepast worden. Daarbij moet men ook bedenken dat het stadsweefsel zich niet beperkt tot de binnenstad alleen. Het eigentijdse kan ook tot uiting komen in de wijken buiten de binnenstad. De binnenstad maakt inderdaad maar een klein percentage uit van de totale stad.
