De eerste geregistreerde bleker in het huis C6/40 in 1790 is de wasbleker Rabbaut. Merk op dat hij wasbleker wordt genoemd en geen gewone bleker (textiel). Aangezien in die tijd nog geen wasgoed voor de burgerij werd gewassen gaat het hier om het bleken van bijenwas voor het gieten van kaarsen. Die soort blekers werden ook wel lichtwasblekers genoemd.
Rond 1800 kwam Jacques Horta die "blanchisseur" genoemd werd. Hij was getrouwd met Jeanne De Koninck. Na hem kwam Marc Mouffaert, ook blanchisseur, getrouwd met Thérèse De Muynck. Hun zoon Frans zette de blekerij verder. Hij trouwde met Marie Franco.
Na 1809 nam Pierre Samijn (°1736) de blekerij over. Hij trouwde met Marie Van Vyve (°1745). Hun zoon Josse (Judocus, °1783) en dochter Cathérine (°1776) zetten de blekerij verder tot 1862. Het juiste sterfjaar van Josse vinden we niet terug maar dat moet ergens rond 1862 zijn, het jaar waarop de blekerij werd overgenomen door Jacobus Bossier.
Josse werd "wastebleker" (van linnen) genoemd. Rond die tijd begon immers het traditionele bleken achteruit te gaan ten voordele van het chemisch bleken. Blekers schakelden ook meer en meer over van vlaslinnen naar het bleken en later ook wassen van huishoudelijk linnen.
In 1832 bekwam Josse Samijn de bouwvergunning voor een renovatie van 2 huisjes langs de Westmeers aan de voorkant van hun huis (beide kadasternummer C1570), aan de rechterkant van de ingangspoort (horende bij het kadasternummer C1571) en met een uitbreiding van 2 nieuwe huisjes aan de linkerkant ervan. De 2 nieuwe huisjes kregen het gezamenlijk kadasternummer C1572, onder het perceel C1570. Josse Samijn was blijkbaar in goede doen en vroeg in 1833 een vergunning om het huis langs de Westmeers nummer C6/39 met kadasternummer C1570 te mogen verbouwen.
Hieronder een deel van een anonieme tekening (misschien van Bartholomeus Fabronius) gepubliceerd door B.J. Gaillard in zijn "Kronyk der stad Brugge" toont de toestand van het domein tussen het spoor en Kapucijnenreitje rond 1840-1850 toen Josse Samijn bleker was. Het neoromaanse gedeelte van de toren van de Sint-Salvatorkerk werd na de brand van 1839 verder opgebouwd door architect Buyck in 1843-1846. Dat is de toestand van de toren die we hier op de tekening zien. Later gebruikte Popp onder andere deze tekening voor de sierrand rond zijn bekende kadasterkaart uit 1865.
Uiterst links zien we een stuk van de eerste spoorweg naast de rest van het Kapucijnenklooster met kerk en muur. Rechts daarvan naar onder toe zien we een blekerij met de kleine schuur aan de linker oever van het Kapucijnenreitje. Bemerk ook de blekers die de textiellappen uitspreiden rond een blekersgracht. Verscholen achter deze blekerij bevindt zich nog een blekerij op de linker oever.
Verder rechts aan de overkant van de Kapucijnenrei bevindt zich de blekerij van Josse Samijn. Het is het lange huis dat lijkt te stoppen tegen de Sint-Salvatorkerk. De drie traveeën die nu nog bestaan zitten op deze tekening verscholen onder het dak van de kleine aanbouw.
Vorige pagina --- Volgende pagina
Klik hier voor de overige pagina's:
