Vincentius werd geboren in 1581 in het gezin Depaul in het stadje Pouy in de Dax in Frankrijk. Vincent Depaul werd later, als heilige, Saint Vincent de Paul genoemd of naar het Italiaans Vincentius a Paolo (soms ook a Paulo). Hij werd in 1600 tot priester gewijd. Tijdens een zeereis werd hij door Turkse zeerovers gevangen genomen en als slaaf verkocht. In 1609 wist hij te ontsnappen. Om die reden spande hij zich later ook in voor de bevrijding van slaven en opvang van gevangenen.
Als pastoor te Clichy zag hij veel armoede en ellende, en om hun lot te verbeteren richtte hij in 1617 de Broederschap der Liefde op. In 1625 richtte hij in St-Lazare, Parijs, de Congregatie van de Missie op (de Lazaristen). Hun doel was zieken verplegen en armen bij te staan bij hen thuis, maar ook hen te bekeren (missie).
In 1633 stichtte hij samen met Louise Maurillac de congregatie van de "Dochters der Liefde". Het werd de grootste vrouwelijke congregatie wereldwijd van de katholieke kerk. Ze vielen overal op door hun wijde kappen en kobaltblauwe habijt. Het habijt en de kappen werden afgeschaft ten gevolge van het tweede Vaticaans Concillie rond 1964. Daarmee verdween meteen ook de mogelijke stigmatisering van kinderen die door de Dochters begeleid werden als zijnde weeskinderen. Tegenwoordig dragen de Dochters een lichtblauwe hoofddoek.
Sint-Vincentius overleed in 1660. In 1737 werd hij heilig verklaard. De Dochters der Liefde breidden hun missie sinds 1638 ook uit naar het opvangen van wezen en vondelingen en het geven van onderwijs aan de armen. Zij waren in 94 landen actief. Hun hoofdhuis is het huis in de Rue du Bac in Parijs. De Dochters der Liefde zijn niet te verwarren met de Sint-Vincentius verenigingen, maar ze gaan beide terug op de boodschap van Sint- Vincentius a Paolo.
De voornaamste gelofte die ze jaarlijks afleggen is de dienst aan de medemens, en dan niet vanuit een klooster maar bij de mensen thuis. Later is men in het normale taalgebruik de Dochters ook Zusters gaan noemen. In vele officiële documenten spreekt men van zusters van Sint-Vincentius, hun tehuis ook klooster, hun vereniging ook congregatie en hun religieuze beleving ook regels. Maar het blijft essentieel dat ze niet behoren tot een van de georganiseerde ordes zoals de Benedictijner orde of zelfs een parochiale congregatie. Sint-Vincentius had ook niet de bedoeling om een congregatie of kloostergemeenschap op te richten.
Sint-Vincentius verenigingen volgden zijn spoor in caritatieve en liefdadige verenigingen. Sint-Vincentius werd ook de patroonheilige van menig weeshuis en ziekenhuis. Hij is ook de patroonheilige van de vereniging van de Broeders en Dochters der Liefde. In 1833 werd onder impuls van Frédéric Ozanam de internationele Sint-Vincentiusvereniging opgericht. De tak in België werd in 1842 opgericht. De vereniging telde op haar hoogtepunt 800.000 leden verspreid over 150 landen.
Klik hier voor de overige pagina's:
