Hieronder zien we het nieuw gegraven afleidingskanaal naar de Oostendse vaart aan het Waggelwater met op de voorgrond de ringgracht (1) met daarvoor een deel van de spoorlijn naar Blankenberge (2). In het midden de sasbrug (3). Op de achtergrond links zien we de brug (4) over het afleidingskanaal die de huidige Keizer Karelstraat (toen deel uitmakend van de Lange Vestingstraat) verbindt met de Lange Vestingstraat. Die brug werd in 1944 gedynamieteerd en nooit meer opgebouwd. Op de achtergrond rechts bevinden zich enkele huizen (5) van de Keizer Karelstraat en het nog onbebouwd terrein (6) dat later de wijk Christus-Koning zal worden.
De verlegging van die spoorlijn kon maar operationeel worden na het bouwen van een nieuwe spoorwegbrug over de Oostendse vaart. Gezien het belang van de scheepsvaart en het belang van de verbinding met de kusthavens werd geopteerd voor de hoge, draaibare spoorwegbrug met allure, die vandaag nog deze buurt kenmerkt. De huidige spoorwegbrug werd in 1906 gebouwd ter hoogte van de Waggelwaterstraat. De Waggelwaterstraat ligt in Sint-Andries op de grens met de nieuwe Christus-Koning wijk (toen het Stübbenkwartier genoemd naar de ontwerper van het kwartier).
Spoorlijn aan de Hoefijzerlaan
In 1908 was de verlegging van de spoorlijn naar Blankenberge via de Bloedput al een feit. Zie de kaart van A.Duclos uit 1908. Hieronder links zien we een foto van rond 1908 ter hoogte van de huidige Canadabrug met de doorgang naar de Sint-Jansdreef. Men bouwde ook alvast viaducten voor de verhoogde spoorlijn in 1912. De eerste wereldoorlog gooide echter de plannen overhoop.
In 1918 werd de spoorwegbrug door de wegtrekkende Duitsers deels vernield. Daarom werd het spoorverkeer voorlopig weer omgelegd in de nog bestaande bedding van de oude lijn langs de vestingen, de Komvest en nu de Krakelebrug. Pas in 1922 was de brug hersteld maar het draaimechanisme werd wel vastgezet. Het treinverkeer kwam weer langs de Waggelwaterbrug.
Ondertussen vorderden de werkzaamheden aan het nieuwe station aan de rand van de stad en het werd op 1 april 1939 ingehuldigd. De plannen uit 1904 werden uiteindelijk een feit. Maar weer kwam een oorlog de spoorwegbrug belagen.
De Duitsers blokkeerden het nog altijd werkzame maar vastgezette draaimechanisme van de brug in 1944 en lieten een locomotief in de vaart rijden om de doorvaart te blokkeren (dit deden ze ook met de Scheepsdale brug). De heer Robert Janssens liet ons weten dat dit fout is en dat de verzetsbeweging "De Gaai" de brug saboteerde. Zijn grootvader Leo Janssens ondernam deze daad samen met Morlion. Ze waren op de hoogte dat een trein een SS eenheid en hun materiaal uit Knokke moest afhalen. Jansens liet de Duitsers in de waan dat de spoorwegbrug dichtgedraaid was, in werkelijkheid was die open en de trein donderde het kanaal in. Aldus was het transport verhinderd maar was ook het kanaal geblokkeerd voor de schepen van de vluchtende Duitsers. Door die blokkage vonden de Duitsers het niet nodig de brug te doen springen en werd de brug gespaard. (Uit het boek "Niet langer geheim", uitgegeven door het verzet.)
De voorhoede van de Canadezen kwam in september 1944 eerst via het Waggelwater bij de stad Brugge, maar trokken zich terug terwijl het drukkerstraatje aan de drukkerij Desclée-De Brouwer in de vuurlijn kwam te zitten. Enkele dagen later trokken ze over de iets verder gelegen vernielde maar opgelapte brug, de latere de Canadabrug, de stad Brugge binnen. De Duitsers waren toen al vertrokken.
Vorige pagina --- Volgende pagina
Klik hier voor de overige pagina's:
